Γέννηση και Θάνατος

28-8-2010

Γέννηση και Θάνατος

ΟΜΗΡΟΣ: Γέννηση και Θάνατος: δυο καταστάσεις που στην ουσία είναι μια κατάστασις. Η οντότις όταν γεννιέται στο γήινο πεδίο, θνήσκει εις το Ουράνιο και όταν θνήσκει εις το γήινο αναγεννάται στο Ουράνιο. Στο μόνο πεδίο στο οποίο η οντότις παραμένει σταθερή και ως έχει, και ως προσωπικότης και ως οντότις είναι στο Ουράνιο.

Στο γήινο σε κάθε κάθοδο της αλλάζει και χαρακτήρα, αλλά και ταυτότητα. Εκείνο λοιπόν το οποίο παραμένει σταθερό εντός της οντότητος είναι η ψυχή της, το ψυχικό της σθένος. Τότε όσο περισσότερο ψυχικό σθένος, τόσο καλύτερη πορεία για την οντότητα εις το γήινο πεδίο, ακριβώς διότι η ψυχή είναι αυτή που καθοδηγείτε από τον Π.Κ. και η ψυχή είναι αυτή που αναλόγως του σθένους της μπορεί να καθοδηγήσει ή όχι την οντότητα και στο γήινο πεδίο, παρ’ ότι εις το γήινο πεδίο οδηγός είναι το πνεύμα.

Το απαιτούμενο λοιπόν είναι η συνεργασία του πνεύματος μετά της ψυχής, συνεργασία η οποία αποζητάτε διαρκώς και ασταμάτητα από την ψυχή. Όμως αυτό που στέκεται εμπόδιο μεταξύ
αυτών των δυο συνεργατών είναι πάντοτε, μα πάντοτε η ύλη και ο εγωισμός.

Ο εγωισμός τροφοδοτείται από την ύλη και κλαδεύεται από τον Ουρανό. Η πορεία της κάθε οντότητος, παρ’ ότι υπάρχει η ελευθέρα βούλησης, είναι προδιαγεγραμμένη, διότι οι περισσότερες εκ των οντοτήτων βρίσκονται τιμωρημένες εις το Ουράνιο πεδίο, ζητούν μετανιωμένες να κατέλθουν εις το γήινο και υπόσχονται στον Π.Κ. ότι δεν πρόκειται να πράξουν τα ίδια και ότι έχουν αλλάξει και ότι η επόμενη κάθοδος τους θα είναι και η σωτηρία τους. Τούτο σπανίως εφαρμόζεται διότι κάθε φορά που η οντότις πρέπει να κατέλθει εις το γήινο πεδίο ύστερα από μια τιμωρία, το σθένος της είναι και χαμηλότερο.

Εκείνο λοιπόν που θα μπορούσε να βοηθήσει την οντότητα αυτή να ισοσταθμίσει είναι και το γύρο περιβάλλον. Το περιβάλλον εκείνο το οποίο θα την ωθήσει να πράττει το σωστό τηρώντας κάποια έθιμα και κάποιους κανόνες, τους οποίους δεν μπορούσε σε προηγούμενη ενσάρκωση της να τους τηρήσει.
Γι αυτό που λέγω θα σας πω και ένα παράδειγμα: Αν κάποια οντότις, στην τωρινή ενσάρκωσή της, δεν μπορεί με τίποτα να λειτουργήσει εντός μιας ομάδος, διότι ακριβώς δεν θέλει να μετέχει σε δραστηριότητες οι οποίες απαιτούν ομαδικότητα, αυτή η οντότις όταν θα ανέλθει εις το ουράνιο πεδίο, σαφώς και στον τομέα αυτό, θα είναι ελαττωματική. Γι αυτό λοιπόν η επόμενη ενσάρκωσή της θα γίνει σε τόπο ή σε κοινωνία η οποία θα απαιτεί την ομαδικότητα, ως το μόνο μέσο για να μπορεί η οντότητα αυτή να επιβιώσει στο περιβάλλον στο οποίο θα έλθει. Θα μου πείτε ποια κοινωνία είναι αυτή που λειτουργεί με ομαδικότητα; Θα μπορούσατε να ρίξετε μια ματιά σε κάποιες φυλές του Αμαζονίου ή ακόμα στην Αφρική. Εκεί θα μπορούσατε να βρείτε πάμπολλες κοινωνίες τέτοιου είδους και σε τέτοιου είδους κοινωνίες θα ενσαρκωθεί η οντότητα αυτή προκειμένου να μάθει και να καταλάβει το πως θα πρέπει να λειτουργεί ομαδικά με τους αδερφούς της.

Θέλετε κάτι να με ρωτήσετε σε αυτό το σημείο; Αυτό που πρέπει να κατανοήσετε αδέρφια μου είναι ότι αναλόγως του βίου που διάγετε και αναλόγως της αντιλήψεως, των πράξεων και των σκέψεών σας, η επόμενη ενσάρκωση είναι δεσμευτική βάση των ελαττωμάτων των οποίων εσείς έχετε.